ΜΙΛΑΝ

Ιστορία
Η Μίλαν ιδρύθηκε ως σύλλογος "φούτμπολ και κρίκετ" το [[1899]] από πρωτοβουλία του [[Χέρμπερτ Κίλπιν]], Βρετανού εκπατρισθέντος από το Νότιγχαμ. Προς τιμήν του η ομάδα έχει κρατήσει την αγγλική γραφή του ονόματος, με ιταλική όμως προφορά ("Μίιλαν" - τονισμός στην προπαραλήγουσα). Η ομάδα κερδίζει το πρώτο της πρωτάθλημα το [[1901]] και αρχίζει να δημιουργεί μια ισχυρή βάση φιλάθλων. Το [[1908]] εσωτερικές διαμάχες σε διοικητικό επίπεδο, οδηγούν σε διάσπαση και στην ίδρυση του άλλου μεγάλου συλλόγου με έδρα το Μιλάνο, της [[Ίντερ]]. Kατά τη διάρκεια του [[Μεσοπόλεμος|μεσοπολέμου]], δεδομένης και της δυσμενούς στάσης του [[Μπενίτο Μουσολίνι|φασιστικού καθεστώτος]], η ομάδα εκινείτο στη μετριότητα, χωρίς να κερδίσει κάποιον αξιόλογο τίτλο, είχε δε υποχρεωθεί να αλλάξει το όνομά της σε "Mιλάνο".
Με αρχή το πρωτάθλημα του [[1951]] κι έχοντας ως βάση την περίφημη σουηδική επιθετική τριπλέτα των [[Γκούναρ Γκρεν]], [[Γκούναρ Νόρνταλ]] και [[Νιλς Λίντχολμ]] (γνωστή και ως "Γκρε-Νο-Λι"), η ομάδα εισέρχεται σε μακρά περίοδο δόξας και διακρίσεων. Υπό την καθοδήγηση του [[Νερέο Ρόκο]], το [[1963]] στέφεται για πρώτη φορά Πρωταθλήτρια Ευρώπης κόντρα στη μεγάλη [[Μπενφίκα]] του [[Εουσέμπιο]] που βρισκόταν για τρίτη συνεχόμενη φορά στον τελικό, έχοντας πάρει το τρόπαιο τις δύο προηγούμενες. Ακολουθεί το [[1969]] το δεύτερο Κύπελλο Πρωταθλητριών κόντρα στον [[Άγιαξ]] του μικρού σε ηλικία τότε [[Γιόχαν Κρόιφ]], καθώς και το πρώτο Διηπειρωτικό (η εικόνα του από το αντιαθλητικό παιχνίδι των Αργεντινών της [[Εστουδιάντες Λα Πλάτα|Εστουδιάντες]] αιμόφυρτου αλλά νικητή [[Νέστορ Κομπέν]], θα μείνει ανεξίτηλα χαραγμένη στην καρδιά και το μυαλό των παλαιότερων τουλάχιστον φίλων της ομάδας)
Κατακτώντας το πρωτάθλημα του [[1979]], η Μίλαν ξορκίζει την τραυματική ανάμνηση της "Φαταλβερόνα" του [[1973]] όταν και απώλεσε τον τίτλο την τελευταία αγωνιστική και τοποθετεί επιτέλους στη φανέλα της το χρυσό άστρο (σύμβολο συμπλήρωσης δέκα πρωταθλημάτων), ενώ ο [[Τζιάνι Ριβέρα]], ποδοσφαιριστής-σημαία της, αποσύρεται από την ενεργό δράση. Έκτοτε η ομάδα ακολουθεί πτωτική πορεία. Το [[1980]] ξεσπά το σκάνδαλο "Τοτονέρο" και οι ροσονέρι τιμωρούνται με υποβιβασμό στη Σέριε Μπι για πρώτη φορά στην ιστορία τους. Η υπόθεση είχε σχέση με πληρωμές παικτών και παραγόντων, προκειμένου να "στηθούν" διάφορα παιχνίδια. Η Μίλαν επέστρεψε αμέσως στην [[Πρωτάθλημα ποδοσφαίρου Ιταλίας|πρώτη κατηγορία]], όμως το [[1982]] ξαναϋποβιβάζεται για αγωνιστικούς αυτή τη φορά λόγους.

Το τρωθέν κύρος του συλλόγου αναλαμβάνει να αποκαταστήσει το [[1986]] (έτος-ορόσημο για την ιστορία του) ο δικηγόρος και μεγαλοεπιχειρηματίας [[Σίλβιο Μπερλουσκόνι]]. Αγοράζει την ομάδα και αποφασίζει να επενδύσει πολλά χρήματα σε αυτήν. Προσλαμβάνει ως προπονητή τον [[Αρίγκο Σάκι]], μία ιδιαιτέρως χαρισματική ποδοσφαιρική φυσιογνωμία. Επίσης φέρνει στο Μιλάνο τον [[Μάρκο φαν Μπάστεν]], πιθανώς τον καλύτερο επιθετικό στην ιστορία μαζί με τον Βραζιλιάνο [[Ρονάλντο]]. Εκτός από τον ταλαντούχο Ολλανδό, κάτοικοι [[Σαν Σίρο]] γίνονται και οι [[Ρουντ Γκούλιτ]] και [[Φρανκ Ράικαρτ]], οι οποίοι μαζί με τους [[Φράνκο Μπαρέζι]], [[Πάολο Μαλντίνι]], [[Ρομπέρτο Ντοναντόνι]] και άλλους, συγκροτούν μια από τις σπουδαιότερες ομάδες όλων των εποχών με αποτέλεσμα να ανοίξει ένας νέος κύκλος επιτυχιών. Η Μίλαν ζει τις πιο ένδοξες στιγμές της, κατακτά 4 ακόμη Κύπελλα Πρωταθλητριών (Τσάμπιονς Λιγκ), 7 πρωταθλήματα στην Ιταλία και άλλους εγχώριους και διεθνείς τίτλους.

Νέα σύννεφα εμφανίζονται στον ορίζοντα το [[2006]], όταν η ομάδα φάνηκε αναμειγμένη στο "Καλτσιόπολις", ακόμη ένα σκάνδαλο σχετικό με προκαθοριμένου αποτελέσματος αγώνες. Ξεκινά το πρωτάθλημα με -15 βαθμούς και δεν προκρίνεται στο Τσάμπιονς Λιγκ της επόμενης χρονιάς. Ασκεί έφεση, η ποινή μειώνεται σε αφαίρεση μόνο 8 βαθμών κι έτσι της δίνεται η δυνατότητα να συμμετάσχει στο Τσάμπιονς Λιγκ του [[2007]], το οποίο και κατακτά κερδίζοντας με 2-1 τη [[Λίβερπουλ Φ.Κ.|Λίβερπουλ]] (τα γκολ ο [[Φίλιπο Ινζάγκι]]) στον τελικό της ευοίωνης γι' αυτήν [[Αθήνα|Αθήνας]] (στην ίδια πόλη έχει κερδίσει το τρόπαιο και το [[1994]]).