ΚΑΙ ΟΜΩΣ ΚΕΡΔΙΣΕ

Ένα συγκλονιστικό παιχνίδι έγινε χθες στο Μπλούμφιλντ Ρόουντ ανάμεσα στη Μάντσεστερ Γιουνάινετντ και τη Μπλάκπουλ.Στο πρώτο μέρος οι γηπεδούχοι είχαν τον απόλυτο έλεγχο  νικώντας την ομάδα του σερ Αλεξ με 2-0 με γκολ του Κατσκαρτ και του Καμπελλ .Όλα όμως άλλαξαν όταν στο 66΄ όταν ο  Ρούνει έγινε αλλαγή και στη θέση του πέρασε ο Χερναντεζ.Μετά από άψογη συνεργασία  Νάνι  Φλέστσερ Μπερμπάτοφ ο τελευταίος έκανε το 2-1 στο  72΄, ενώ δύο λεπτά αργότερα ο Χερναντεζ έφερε τον αγώνα στα  ίσα κάνοντας το 2-2.Το 3-2 το έκανε  ο Μπερμπάτοφ με ωραίο πλασέ φέρνοντας την νίκη για την Μαν Γιουνάιτεντ.Με αυτήν την νίκη η ομάδα του σερ Άλεξ έφτασε στο +5 από την δεύτερη Άρσεναλ.Τέλος με αυτήν την νίκη κρατάει και το αήττητο στο φετινό πρωτάθλημα.

ΦΗΜΕΣ ΑΓΚΟΥΕΡΟ ΣΤΗΝ ΡΕΑΛ

Κυκλοφορούν οι φήμες στην Ισπανία ότι ο Αγκουερο είναι κοντά στο να φορέσει τα λευκά της Ρεάλ Μαδρίτης.Μπορεί να έχει συμβόλαιο με την Ατλέντικο έως το 2014 αλλά ο Πέρεθ είναι αποφασισμένος να τον αγοράσει από την συμπολίτισσα τον Ιούνιο.Την είδηση αποκάλυψε ένας ραδιοφωνικός σταθμός στην Ισπανία.Ωστόσο ο 23χρονος επιθετικός δήλωσε ότι δεν θα αγωνιστεί στην  ομάδα  που είναι αιώνιος αντίπαλος της Ατλέντικο.

ΔΥΣΚΟΛΟ ΜΕ ΤΗΝ ΜΠΛΑΚΠΟΥΛ

Δύσκολο χαρακτηρίζει τον σημερινό αγώνα με την Μπλακπουλ ο σερ Άλεξ Φέργκιουσον.Τόνισε σε συνέντευξη του ότι η Μπλακπουλ τα πάει εξαιρετικά φέτος και ότι θα την ψήφιζε την καλύτερη ομάδα του πρωταθλήματος αλλά και τον προπονητή της ως τον καλύτερο του πρωταθλήματος.

ΤΕΛΟΣ ΣΤΗΝ ΥΠΟΘΕΣΗ ΡΟΥΝΤ

Τέλος στις διαπραγματεύσης της Ρεάλ Μαδρίτης με το Αμβούργο για τον Ρούντ Φαν Νίστερλοι.Ο πρόεδρος της γερμανικής ομάδας απέρριψε την πρόταση της βασίλισσας καθώς θέλει να κάνει ότι καλύτερο μπορεί ώστε να μπει  η ομάδα στην Ευρώπη.Παρόλα αυτά η Ρεάλ έστριψε το ενδιαφέρον της αλλού έχοντας τώρα πρώτο στην λίστα τον Παβλιτσένκο.

ΕΜΕΙΝΕ ΣΤΗΝ ΙΣΟΠΑΛΙΑ

Στην ισοπαλία έμειναν Παναθηνάικος και Πανιωνιος με το σκορ να είναι 1-1.Σε ένα μέτριο θα χαρακτηρίζαμε παιχνίδι με πολλές  φάσεις κυρίως στο β΄ ημίχρονο.Το σκορ άνοιξαν οι Πάνθηρες στο 49 με τον Μήτρογλου ενώ για τους Πράσινους ισοφάρισε ο Cisse με εύστοχο χτύπημα πέναλντι το οποίο κέρδισε ο Leto.Άλλες καλές φάσεις ήταν του Cisse το δοκάρι και πέντε λεπτά αργότερα το σουτ του Κουμορτζί το οποίο απέκρουσε με θεαματικό τρόπο ο Τζόρβας .Το αποτέλεσμα αυτό δυσαρέστησε τον Πάο καθώς αυξήθηκε η διαφορά από τον πρωτοπόρο Ολυμπιακό στο +7.Στους άλλους αγώνες:
Καβάλα-Ηρακλής 3-0
Πανσερραικός-Ατρομητός 0-1
Αστέρας Τρίπολης-Ολυμπιακός Πειραιώς 0-1
Εργοτέλης-Αρης 0-0

ΗΤΤΑ ΣΟΚ

Ήττα σοκ για την Άεκ  η οποία έχασε στο ΟΑΚΑ από τον Ολυμπιακό Βόλου με 0-4.Οι Βολιότες άνοιξαν το σκορ στο 12 με τον Sankare.Τα άλλα γκολ για τους Βολιότες σημείωσαν οι Umbides,Monje και ο Καπετάνος.Έξαλλος ο Χιμένεθ για το δύο γρήγορα γκολ που δέχτηκε η ομάδα του τονίζοντας ότι υπάρχουν ακόμα πολλά πράγματα να διορθώσουν και αυτό θα γίνει με σκληρή δουλεία.Στους άλλους αγώνες η Κέρκυρα νίκησε την Λάρισα με 1-0 και ο Πάοκ την SKODA Ξάνθης με 2-1.

ΕΥΚΟΛΗ ΕΠΙΚΡΑΤΗΣΗ ΤΗΣ MANCHESTER UNITED

Η Manchester United επικράτησε της Birmingham με εύκολο και επιβλητικό σκορ στο Old Trafford με 5-0.Το σκορ για τους κόκκινους άνοιξε ο Berbatov βάζοντας άλλα δυο γκολ πετυχαίνοντας το χατ-τρικ.Τα άλλα δυο γκολ για τους κόκκινους τα πέτυχαν ο Giggs και ο Nani.Καλύτεροι  παίχτες για τους μπέμπηδες ήταν ο Rooney και ο Berbatov.Σαφώς ευχαριστημένος ο Sir Alex με την ομάδα πιστεύοντας πως ήταν καθοριστικό  το πρώτο και γρήγορο γκολ.

ΠΑΝΙΩΝΙΟΣ

ΙΣΤΟΡΙΑ:
Κατά το δεύτερο μισό του 19ου αιώνα αναφέρονται ευάριθμοι αθλητές από τη Σμύρνη, οι οποίοι συμμετείχαν στα "Ολύμπια": αθλητικούς και καλλιτεχνικούς αγώνες που διεξήχθησαν στην Αθήναμε χρηματοδότηση του Ευάγγελος Ζάππας Ευαγγέλη Ζάππα τα έτη 1859, 1870, 1875 και 1889. Στις αποκληθείσες "Ζάππειες Ολυμπιάδες" διακρίθηκαν τρεις πρωτοπόροι Σμυρνιοί αθλητές:

* Ο Πέτρος Βελισσαρίου στα Α΄ Ολύμπια (1859) νίκησε στο δόλιχο δρόμο ή δρόμο επτά σταδίων . Έλαβε χρηματικό έπαθλο 280 δρχ. -το μεγαλύτερο που δόθηκε στους αγώνες- και το βαρύτιμο κύπελλο Prize Wenlock, αθλοθετημένο από τον Αγγλία Άγγλο φίλαθλο Γουίλιαμ Μπρουκς, ιδρυτή της Wenlock Olympian Society στην Αγγλία.

* Ο Κ. Μολακίδης στα Γ΄ Ολύμπια (1875) ήταν νικητής στην "αναρρίχιση επί κάλω" και δεύτερος στην "ανάβαση επί κεκλιμένου ιστού".

* Ο Δημήτριος Μελέγκογλους στα Δ΄ Ολύμπια (1889) ήταν τρίτος στο "άλμα επί κοντώ υπέρ τάφρον", στο "άλμα επί κοντώ υπέρ σχοινίον" και στις "ασκήσεις επί διζύγου".

 Η ανασυγκρότηση

Το Σεπτέμβριο του 1922 ήρθε μία από τις τραγικότερες στιγμές στην ιστορία του Πανιωνίου. Η Μικρασιατική Καταστροφή και ο ξεριζωμός του συλλόγου από την Σμύρνη. Ο Τουρκικός στρατός εισέβαλε στην Σμύρνη και την παρέδωσε στις φλόγες. Ο πρωτοπόρος σύλλογος του ελληνικού αθλητισμού βρέθηκε διαλυμένος και σκορπισμένος στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα. 23 αθλητές του χάθηκαν στη μικρασιατική λαίλαπα, μαζί με τον πρώτο Πρόεδρο του συλλόγου Χρυσόστομος Σμύρνης Μητροπολίτη Χρυσόστομο Σμύρνης που σφαγιάσθηκε από τους Τούρκους.

Ο σύλλογος θα είχε διαλυθεί, όπως τόσα άλλα μικρασιατικά σωματεία, αν δεν υπήρχε το πείσμα και η επιμονή του προέδρου Δημητρός Δάλλας . Ο Δάλλας μόλις πάτησε το πόδι του στην Αθήνα, άρχισε να αναζητά σε προσφυγικούς καταυλισμούς τα «παιδιά» του, τους αθλητές του συλλόγου. Κατάφερε να εντοπίσει γύρω στους 20: Δημητρός Καραμπάτης Καραμπάτη  Παναγιώτης Ρετέλας Ρετέλα  Σημηριώτη,  Χρήστος Πάρσαλης Πάρσαλη , Παπαγιαννόπουλο, Ζαδέ, Ζαμαρία, Σκιαδά, Μανιατίδη, Χαϊδεμένους, Καρακώστες, Πουλάκη κ.ά. και το γυμναστή Σοφοκλή Μάγνη, ο οποίος ανέλαβε την προγύμνασή τους αμισθί! Με τη μαγιά αυτή χτίστηκε ο αθηναϊκός Πανιώνιος. Μια αρχική ιδέα να συγχωνευτούν τα σμυρναϊκά σωματεία: Πανιώνιος, 

Σύντομα ο Δάλλας συγκρότησε μια προσωρινή Διοικούσα Επιτροπή με επιφανή μέλη της σμυρναϊκής κοινωνίας που είχαν επιβιώσει κατά την καταστροφή (Αθηνογένη, Σπεράντζα, Σαριδάκη, Κασσάρ, Στεφ. Αλευρά, Γ. Αλευρά, Ηλιάδη, Σταμέλο κ.ά.) και εξασφάλισε στέγη για το σωματείο στα αποδυτήρια του Παναθηναϊκού Σταδίου. Μόλις δύο μήνες με την καταστροφή, στις 12 Νοεμβρίου 1922, τελέστηκαν τα εγκαίνια των γραφείων και στις 20 Νοεμβρίου συγκροτήθηκε το πρώτο Δ.Σ. στην προσφυγιά. Αρχικά λειτούργησαν δύο μόνο τμήματα: αθλητισμού με εφόρους τους Αγγελομάτη, Καραμπάτη και ποδοσφαίρου με εφόρους τους: Βαλτζή, Γροσομανίδη.

ΑΓΙΑΞ

 Ιστορία του συλλόγου
Τα πρώτα χρόνια
Ο Άγιαξ ιδρύθηκε στις '''18 Μαρτίου 1900'''. Πριν από αυτόν, υπήρχε μια μικρή ομάδα που είχε δημιουργηθεί το 1894 με το όνομα ''"Footh-Ball Club Ajax"'', αλλά είχε ελάχιστο χρόνο ύπαρξης. Το 1911 κατάφερε να ανέβει στην μεγαλύτερη κατηγορία του Ολλανδικού πρωταθλήματος, κατακτώντας την πρώτη θέση της δεύτερης κατηγορίας με προπονητή τον [[Τζακ Κίρβαν]] (Jack Kirwan). Τότε αναγκάστηκε να αλλάξει και την εμφάνισή του, καθώς έμοιαζε με αυτή της [[Σπάρτα Ρότερνταμ]], υιοθετώντας την εμφάνιση που χρησιμοποιεί μέχρι σήμερα.

Το 1914 υποβιβάστηκαν ξανά, για να επιστρέψουν το 1917, με προπονητή τον [[Τζακ Ρέινολντς]] (Jack Reynolds), την ίδια χρονιά που κατέκτησαν και τον πρώτο τους μεγάλο τίτλο, με νίκη 5-0 στον τελικό του κυπέλλου Ολλανδίας εναντίων της VSV. Την επόμενη χρονιά κατέκτησαν και το πρώτο τους πρωτάθλημα Ολλανδίας, κάτι που επανέλαβαν και το 1919. Η δεκαετία του '20 κατέκτησαν κάποιους τοπικούς τίτλους, ενώ η δεκαετία του '30 κυριάρχησε στην Ολλανδία κατακτώντας 5 πρωταθλήματα Ολλανδίας. Αντίθετα, τη δεκαετία του '40 κατέκτησε ένα εθνικό πρωτάθλημα το 1947 και ένα κύπελλο Ολλανδίας το 1942, καθώς οι παλιοί της επιτυχημένοι αθλητές είχαν αποχωρήσει.

Ολοκληρωτικό ποδόσφαιρο
Το 1955 το πρωτάθλημα της Ολλανδίας γίνεται επαγγελματικό. Κατακτά το 1957 το πρωτάθλημα, αλλά και αυτό του 1960 σε αγώνα των playoff ενάντια στη [[Φέγενορντ]], με την οποία είχε ισοβαθμήσει. Προς τα μέσα της δεκαετίας του '60, όταν προπονητής έγινε ο [[Ράινους Μίχελς]] (Rinus Michels) ο Άγιαξ εισήγαγε στο ποδόσφαιρο ένα νέο ποδοσφαιρικό σύστημα, που βασιζόταν στις αρχές που είχε εισάγει ο Ρέινολντς πιο παλιά, και που ονομάστηκε "[[Ολοκληρωτικό ποδόσφαιρο]]" (Τotaalvoetbal, Τotal football). Ο Μίχελς δεν δίστασε να αντικαταστήσει παίκτες οι οποίοι δεν ταίριαζαν με το σύστημα του. Ο Άγιαξ θα αποδώσει κορυφαίο ποδόσφαιρο τα επόμενα χρόνια στην Ολλανδία αλλά και στην Ευρώπη.

Το 1971 θα κατακτήσει το πρώτο του Ευρωπαϊκό κύπελλο πρωταθλητριών Ευρώπης, αντιμετωπίζοντας τον [[ΠΑΕ Παναθηναϊκός|Παναθηναϊκό]] στο [[Λονδίνο]] στο τελικό της διοργάνωσης. Θα επαναλάβει το κατόρθωμά του και τις δύο επόμενες χρονιές, με προπονητή τον [[Στέφαν Κόβατς]] που αντικατέστησε τον Μίχελς, ενώ το 1972 θα κατακτήσει και το [[Διηπειρωτικό Κύπελλο]]. Η χρονιά αυτή θα είναι και η πίο επιτυχημένη της ιστορίας του , αφού συνολικά θα κατακτήσει 6 τίτλους (στην ίδια ημερολογιακά χρονιά), κατόρθωμα που αποτελεί ρεκόρ για ομάδα ποδοσφαίρου στο κόσμο. Με την αποχώρηση του αστεριού του, [[Γιόχαν Κρόιφ]], για την [[Μπαρτσελόνα]] το 1973, τελειώνει και η εποχή του "total football" για τον Άγιαξ.
 Δεκαετία του 80 ===
Ο Άγιαξ θα επιστέψει στα πρωταθλήματα το 1977 και θα κατακτήσει τα επόμενα 5, παρουσιάζοντας μία ομάδα από νέα αστέρια του Ολλανδικού ποδοσφαίρου, μαζί με τον Κρόιφ που επέστρεψε το 1981, αλλά που θα αποχωρίσει ξανά δύο χρόνια αργότερα. Το 1985 ο Κρόιφ θα επιστρέψει ως προπονητής και θα εφαρμόσει τακτικές που θα επιτρέψουν στον Άγιαξ να αποδώσει ένα άκρως επιθετικό ποδόσφαιρό, με πρωταγωνιστή το νέο του μεγάλο ταλέντο [[Μάρκο φαν Μπάστεν]]. Όμως θα τερματίσει για δύο χρονιές πίσω από την [[Αϊντχόφεν ΠΣΦ|PSV Αϊντχόφεν]]. Το 1987 θα κατακτήσει και το [[Κύπελλο Κυπελλούχων]] κόντρα στη [[Λοκομοτίβ Λειψίας]]. Μετά τη φύγή των περισσοτέρων αστεριών του, ανάμεσά τους και ο φαν Μπάστεν, ο Άγιαξ θα συνεχίσει να βρίσκεται πίσω από την PSV τα επόμενα χρόνια. Τελικά θα επανέλθει το 1990 στα πρωταθλήματα, υπό την καθοδήγηση του [[Λίο Μπενάκερ]].

Η περίοδος φαν Γκάαλ και τα τελευταία χρόνια
Το 1991 ο Μπενάκερ θα πάει στη [[Ρεάλ Μαδρίτης]] και την θέση του θα πάρει ο [[Λουίς φαν Γκάαλ]]. Αν και θα αποδώσει πάλι καλό ποδόσφαιρό με τον [[Ντένις Μπέρκαμ]] να είναι πρώτος σκόρερ στο πρωτάθλημα το 1991 και το 1992, ο Άγιαξ θα είναι πάλι δεύτερος. Αντίθετα στην Ευρώπη θα κατακτήσει το 1992 το κύπελλο UEFA κόντρα στη [[Τορίνο Φ.Κ.|Τορίνο]]. Το 1993 ο Μπέρκαμ θα αποχωρήσει για την [[Ίντερ Μιλάνου|Ίντερ]], αλλά στην ομάδα θα έλθει ο [[Γιάρι Λιτμάνεν]] και θα επιστρέψει ο [[Φρανκ Ράικαρτ]]. Τα επόμενα τρία χρόνια ο Άγιαξ θα κατακτήσει το πρωτάθλημα στην Ολλανδία. Επιπλέον, το 1995 ο Άγιαξ θα επιστρέψει στη κορυφή της Ευρώπης νικώντας στον τελικό του Τσάμπιονς Λίγκ την [[Μίλαν]], αλλά και στο Διηπειρωτικό κύπελλο την βραζιλιάνικη [[Γκρέμιο]]. Θα κατακτήσει ένα ακόμα πρωτάθλημα το 1998, αλλά τα τελευταία χρόνια δεν θα έχει τόσο καλή πορεία ούτε στην Ολλανδία αλλά ούτε και στην Ευρώπη.  Το 2002 και το 2004 θα καταφέρει να κατακτήσει το πρωτάθλημα στην Ολλανδία.

ΜΠΟΡΟΥΣΙΑ ΝΤΟΡΤΜΟΥΝΤ

 Ιστορία
Ιδρύθηκε στις [[19 Δεκεμβρίου]] [[1909]] από μία ομάδα νέων που θέλησε να ανεξαρτητοποιηθεί από την ομάδα της Εκκλησίας. Αρχικά η ομάδα κυανόλευκες φανέλες με μαύρο σορτσάκι, ενώ από το 1913 φορά τα κιτρινόμαυρα, που έχει μέχρι και σήμερα. Ενώ αρχικά είχε ιδρυθεί ως καθαρά ποδοσφαιρικός σύλλογος, σήμερα διαθέτει και τμήματα [[επιτραπέζια αντισφαίριση|επιτραπέζιας αντισφαίρισης]] και [[χάντμπολ]].

Μέχρι το [[1937]] η έδρα της Μπορούσια ήταν το γήπεδο ''Βάισε Βίζε'' στον βορρά του [[Ντόρτμουντ]], κοντά στις βιομαχανικές εγκαταστάσεις της [[Hoesch AG]]. Μετά από ανακαίνιση το [[1924]], το γήπεδο είχε χώρο για 10.000 θεατές. Όταν το 1937 η γερμανική ηγεσία αποφάσισε στα πλαίσια προετοιμασίας για τον πόλεμο να επεκτείνει τις εγκαταστάσεις της Hoesch, η Μπορούσια αναγκάστηκε να εγκαταλείψει το ''Βάισε Βίζε''. Νέα έδρα έγινε το ''Στάδιο Ρότε Έρντε'' στο νότο της πόλης, όπου η ομάδα είχε μεγάλες επιτυχίες στις δεκαετίες του 1950 και 1960. Το στάδιο βρίσκεται δίπλα στο σημερινό γήπεδο της Μπορούσια ([[Βεστφάλενσταντιον]]), έχει χωρητικότητα 25.000 θέσεις και χρησιμοποιείται σήμερα μεταξύ άλλων για αγώνες της δεύτερης ομάδας αντρών. Στη σεζόν [[1974]]/[[1975|75]]  η ομάδα μετακόμισε στο Βεστφάλενσταντιον, το οποίο είχε κατασκευαστεί στα πλαίσια του [[Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου 1974|Παγκοσμίου Κυπέλλου 1974]]. Το διάστημα εκείνο η Μπορούσια έπαιζε στην Β΄Εθνική.

ΙΝΤΕΡ

ΙΣΤΟΡΙΑ:
Η Φούτμπολ Κλάμπ Ιντερνατσιονάλε Μιλάνο ή απλούστερα Ίντερ είναι ποδοσφαιρική ομάδα της Ιταλίας με έδρα το Μιλάνο. Ιδρύθηκε το 1908 και στέφθηκε πρωταθλήτρια Ιταλίας το 2010 για πέμπτη συνεχή φορά. Τα επίσημα χρώματά της είναι το μπλε και το μαύρο. Το γήπεδο της Ίντερ είναι το Τζουζέπε Μεάτσα (Σαν Σίρο) του Μιλάνου, το οποίο μοιράζεται με τη Μίλαν. Η ονομασία της προέρχεται από τη λέξη Ιντερνατσιονάλε (Internazionale) που σημαίνει Διεθνής. Θεωρείται μία από τις μεγαλύτερες ομάδες της Ιταλίας και της Ευρώπης.
Ιστορικά, στο Μιλάνο η Ίντερ (παρωνύμιο "bauscia", σε ελεύθερη απόδοση "αλαζόνες") εκπροσωπεί την αστική τάξη του κέντρου της πόλης, ενώ η Μίλαν (παρωνύμιο στην τοπική διάλεκτο "casciavit" δηλαδή "κατσαβίδια") τα λαϊκά στρώματα της βιομηχανικής περιφέρειας και τα εργατικά συνδικάτα. Από πολιτικής άποψης, τα τελευταία χρόνια τα πράγματα είναι συγκεχυμένα. Η Μίλαν ελέγχεται από τον συντηρητικό βαρόνο των ΜΜΕ και πρωθυπουργό της Ιταλίας Σίλβιο Μπερλουσκόνι και η Ίντερ από τον κεντροαριστερό πετρελαιοβιομήχανο Μάσιμο Μοράτι.
Στις 18 Φεβρουαρίου 1995, 17 χρόνια μετά την προεδρεία του πατέρα του, Άντζελο, ο Μάσιμο Μοράτι αποκτά και πάλι την Ίντερ σε μια ταραχώδη περίοδο στην ιστορία του συλλόγου. Υπό την προεδρία του, η Ίντερ άρχισε να βελτιώνει τη θέση της στο πρωτάθλημα και στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις όπου συμμετείχε. Αγορές παικτών όπως των Ronaldo και Vieri θεωρήθηκαν σημαντικές για την πρόοδο αυτή. Η Ίντερ κατακτά το κύπελλο UEFA το 1998. Το 2010,4 χρόνια μετά το σκάνδαλο του Calciopoli, ο σύλλογος κερδίζει 5ο συνεχόμενο πρωτάθλημα αλλά και το champions league με προπονητή τον Ζοσέ Μουρίνιο, που μετακόμισε στην Μαδρίτη για λογιαριασμό της Ρεάλ σε λιγότερο απο μία εβδομάδα μετά την κατάκτηση του τροπαίου.

ΜΙΛΑΝ

Ιστορία
Η Μίλαν ιδρύθηκε ως σύλλογος "φούτμπολ και κρίκετ" το [[1899]] από πρωτοβουλία του [[Χέρμπερτ Κίλπιν]], Βρετανού εκπατρισθέντος από το Νότιγχαμ. Προς τιμήν του η ομάδα έχει κρατήσει την αγγλική γραφή του ονόματος, με ιταλική όμως προφορά ("Μίιλαν" - τονισμός στην προπαραλήγουσα). Η ομάδα κερδίζει το πρώτο της πρωτάθλημα το [[1901]] και αρχίζει να δημιουργεί μια ισχυρή βάση φιλάθλων. Το [[1908]] εσωτερικές διαμάχες σε διοικητικό επίπεδο, οδηγούν σε διάσπαση και στην ίδρυση του άλλου μεγάλου συλλόγου με έδρα το Μιλάνο, της [[Ίντερ]]. Kατά τη διάρκεια του [[Μεσοπόλεμος|μεσοπολέμου]], δεδομένης και της δυσμενούς στάσης του [[Μπενίτο Μουσολίνι|φασιστικού καθεστώτος]], η ομάδα εκινείτο στη μετριότητα, χωρίς να κερδίσει κάποιον αξιόλογο τίτλο, είχε δε υποχρεωθεί να αλλάξει το όνομά της σε "Mιλάνο".
Με αρχή το πρωτάθλημα του [[1951]] κι έχοντας ως βάση την περίφημη σουηδική επιθετική τριπλέτα των [[Γκούναρ Γκρεν]], [[Γκούναρ Νόρνταλ]] και [[Νιλς Λίντχολμ]] (γνωστή και ως "Γκρε-Νο-Λι"), η ομάδα εισέρχεται σε μακρά περίοδο δόξας και διακρίσεων. Υπό την καθοδήγηση του [[Νερέο Ρόκο]], το [[1963]] στέφεται για πρώτη φορά Πρωταθλήτρια Ευρώπης κόντρα στη μεγάλη [[Μπενφίκα]] του [[Εουσέμπιο]] που βρισκόταν για τρίτη συνεχόμενη φορά στον τελικό, έχοντας πάρει το τρόπαιο τις δύο προηγούμενες. Ακολουθεί το [[1969]] το δεύτερο Κύπελλο Πρωταθλητριών κόντρα στον [[Άγιαξ]] του μικρού σε ηλικία τότε [[Γιόχαν Κρόιφ]], καθώς και το πρώτο Διηπειρωτικό (η εικόνα του από το αντιαθλητικό παιχνίδι των Αργεντινών της [[Εστουδιάντες Λα Πλάτα|Εστουδιάντες]] αιμόφυρτου αλλά νικητή [[Νέστορ Κομπέν]], θα μείνει ανεξίτηλα χαραγμένη στην καρδιά και το μυαλό των παλαιότερων τουλάχιστον φίλων της ομάδας)
Κατακτώντας το πρωτάθλημα του [[1979]], η Μίλαν ξορκίζει την τραυματική ανάμνηση της "Φαταλβερόνα" του [[1973]] όταν και απώλεσε τον τίτλο την τελευταία αγωνιστική και τοποθετεί επιτέλους στη φανέλα της το χρυσό άστρο (σύμβολο συμπλήρωσης δέκα πρωταθλημάτων), ενώ ο [[Τζιάνι Ριβέρα]], ποδοσφαιριστής-σημαία της, αποσύρεται από την ενεργό δράση. Έκτοτε η ομάδα ακολουθεί πτωτική πορεία. Το [[1980]] ξεσπά το σκάνδαλο "Τοτονέρο" και οι ροσονέρι τιμωρούνται με υποβιβασμό στη Σέριε Μπι για πρώτη φορά στην ιστορία τους. Η υπόθεση είχε σχέση με πληρωμές παικτών και παραγόντων, προκειμένου να "στηθούν" διάφορα παιχνίδια. Η Μίλαν επέστρεψε αμέσως στην [[Πρωτάθλημα ποδοσφαίρου Ιταλίας|πρώτη κατηγορία]], όμως το [[1982]] ξαναϋποβιβάζεται για αγωνιστικούς αυτή τη φορά λόγους.

Το τρωθέν κύρος του συλλόγου αναλαμβάνει να αποκαταστήσει το [[1986]] (έτος-ορόσημο για την ιστορία του) ο δικηγόρος και μεγαλοεπιχειρηματίας [[Σίλβιο Μπερλουσκόνι]]. Αγοράζει την ομάδα και αποφασίζει να επενδύσει πολλά χρήματα σε αυτήν. Προσλαμβάνει ως προπονητή τον [[Αρίγκο Σάκι]], μία ιδιαιτέρως χαρισματική ποδοσφαιρική φυσιογνωμία. Επίσης φέρνει στο Μιλάνο τον [[Μάρκο φαν Μπάστεν]], πιθανώς τον καλύτερο επιθετικό στην ιστορία μαζί με τον Βραζιλιάνο [[Ρονάλντο]]. Εκτός από τον ταλαντούχο Ολλανδό, κάτοικοι [[Σαν Σίρο]] γίνονται και οι [[Ρουντ Γκούλιτ]] και [[Φρανκ Ράικαρτ]], οι οποίοι μαζί με τους [[Φράνκο Μπαρέζι]], [[Πάολο Μαλντίνι]], [[Ρομπέρτο Ντοναντόνι]] και άλλους, συγκροτούν μια από τις σπουδαιότερες ομάδες όλων των εποχών με αποτέλεσμα να ανοίξει ένας νέος κύκλος επιτυχιών. Η Μίλαν ζει τις πιο ένδοξες στιγμές της, κατακτά 4 ακόμη Κύπελλα Πρωταθλητριών (Τσάμπιονς Λιγκ), 7 πρωταθλήματα στην Ιταλία και άλλους εγχώριους και διεθνείς τίτλους.

Νέα σύννεφα εμφανίζονται στον ορίζοντα το [[2006]], όταν η ομάδα φάνηκε αναμειγμένη στο "Καλτσιόπολις", ακόμη ένα σκάνδαλο σχετικό με προκαθοριμένου αποτελέσματος αγώνες. Ξεκινά το πρωτάθλημα με -15 βαθμούς και δεν προκρίνεται στο Τσάμπιονς Λιγκ της επόμενης χρονιάς. Ασκεί έφεση, η ποινή μειώνεται σε αφαίρεση μόνο 8 βαθμών κι έτσι της δίνεται η δυνατότητα να συμμετάσχει στο Τσάμπιονς Λιγκ του [[2007]], το οποίο και κατακτά κερδίζοντας με 2-1 τη [[Λίβερπουλ Φ.Κ.|Λίβερπουλ]] (τα γκολ ο [[Φίλιπο Ινζάγκι]]) στον τελικό της ευοίωνης γι' αυτήν [[Αθήνα|Αθήνας]] (στην ίδια πόλη έχει κερδίσει το τρόπαιο και το [[1994]]).

ΡΕΑΛ ΜΑΔΡΙΤΗΣ

ΙΣΤΟΡΙΑ:
Το ποδόσφαιρο εισήχθη στη [[Μαδρίτη]] από τους καθηγητές και μαθητές του ''Institución Libre de Enseñanzada'', μεταξύ των οποίων υπήρχαν και αρκετοί απόφοιτοι των Πανεπιστημίων της [[Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης|Οξφόρδης]] και του Κέιμπριτζ. Εν έτει [[1895]] ίδρυσαν την ομάδα ''Football Sky'' (''ουρανός του ποδοσφαίρου''), που αγωνιζόταν τα [[Κυριακή|κυριακάτικα]] πρωινά στη Μονκλόα. Το [[1900]] η ομάδα χωρίστηκε σε δύο διαφορετικούς συλλόγους, τη ''New Foot-Ball de Madrid'' και την ''Español de Madrid''. Πρόεδρος της δεύτερης ήταν ο Julián Palacios. Το [[1902]] η ''Español de Madrid'' χωρίστηκε και πάλι, με αποτέλεσμα το σχηματισμό της ''Sociedad Madrid FC'' στις [[6 Μαρτίου]] [[1902]]. Πρώτος της πρόεδρος υπήρξε ο Juan Padrós Rubió, ενώ πρώτος γραμματέας ο Manuel Mendía. Λίγο αργότερα τον Juan Padrós Rubió θα διαδεχόταν ο αδελφός του Carlos Padrós. Τρία μόλις χρόνια μετά την ίδρυσή της, η ''Madrid FC'' κατέκτησε τον πρώτο της τίτλο, το πρώτο από τα τέσσερα συνεχόμενα Κύπελλα Ισπανίας. Το όνομα ''Real'' (=βασιλική), της αποδόθηκε από τον Βασιλιά [[Αλφόνσος ΙΓ΄ της Ισπανίας|Αλφόνσο 13ο]] στις [[29 Ιουνίου]] [[1927]]. Έκτοτε η ομάδα αναφέρεται ως ''Real Madrid'' (Ρεάλ Μαδρίτης), αλλά οι οπαδοί της συνηθίζουν να την αποκαλούν και ως ''Madrid'' (Μαδρίτη). Το χρώμα της φανέλας της (λευκό), είναι δανεισμένο απο τα χρώματα της θρυλικής ερασιτεχνικής ομάδας "Κορίνθιανς", που αγωνιζόταν τον καιρό της ίδρυσης της Ρεαλ στην Αγγλία.

ΜΠΑΡΤΣΕΛΟΝΑ

Η Μπαρτσελόνα ( Futbol Club Barcelona) είναι ισπανικός αθλητικός σύλλογος με έδρα την Βαρκελώνη. Ιδρύθηκε στις 29 Νοεμβρίου 1899 και είναι γνωστή κυρίως για τις επιτυχίες του ποδοσφαιρικού τμήματος, ενώ ανάλογες διακρίσεις έχει τόσο στην καλαθοσφαίριση όσο και σε άλλα δημοφιλή συλλογικά αθλήματα. Στα καταλανικά το όνομα του συλλόγου προφέρεται Μπαρσαλόνα, ενώ στα καστιλιάνικα ισπανικά Μπαρθελόνα. Ευρέως διαδεδομένο είναι το Μπαρσελόνα (περιοχές της νότιας Ισπανίας, ισπανόφωνοι Λατινικής Αμερικής, αλλά και αγγλόφωνος κόσμος). Επίσης χρησιμοποιούνται το χαϊδευτικό του συλλόγου Barça (Μπάρσα), αλλά και το ψευδώνυμο Blaugrana (Μπλαουγκράνα) που παραπέμπει στα χρώματα της ομάδας.
Σύνθημα του συλλόγου είναι το Més que un club (. Περισσότερο από ένας σύλλογος), αφού η Μπαρσελόνα αποτελεί φορέα ανάδειξης της ταυτότητας των Καταλανών και αντίστασής τους στην κεντρική εξουσία, με την οποία συνδέεται ιστορικά από πολλούς η άλλη μεγάλη ομάδα της Ισπανίας και αιώνια αντίπαλός της, Ρεάλ Μαδρίτης. Οι δύο τους συγκροτούν ένα από τα μεγαλύτερα ντέρμπι παγκοσμίως, γνωστό ως El Clásico (ελλ. Ελ Κλάσικο). Η Μπαρσελόνα χαρακτηρίζεται Més (Más) que un club και σε τμήματα της Ισπανίας εκτός Καταλωνίας, μια αντίληψη που υιοθετήθηκε στα χρόνια της φρανκικής δικτατορίας από τη λαϊκή βάση καθώς και τους διανοούμενους της αριστεράς, που τη θεωρούσαν σύμβολο υπεράσπισης των δημοκρατικών δικαιωμάτων και ελευθεριών.
Στο ποδόσφαιρο η Μπαρσελόνα θεωρείται μία από τις πιο επιτυχημένες ομάδες της Ευρώπης  καθώς έχει κατακτήσει 1 Παγκόσμιο κύπελλο συλλόγων, 3 Κύπελλα Πρωταθλητριών, 4 Κύπελλα Κυπελλούχων, 3 Κύπελλα Εκθέσεων (πρόδρομος του Κυπέλλου ΟΥΕΦΑ) και 3 Ευρωπαϊκά Σούπερ Καπ, ενώ στις δύο μεγαλύτερες εγχώριες διοργανώσεις έχει κατακτήσει 20 Πρωταθλήματα και 25 Κύπελλα Ισπανίας. Έδρα της αποτελεί το Καμπ Νόου, το μεγαλύτερο γήπεδο της Ευρώπης, χωρητικότητας 98.772 θεατών

ΑΡΣΕΝΑΛ

Τα πρώτα χρόνια
Η '''Άρσεναλ''' ιδρύθηκε το 1886 στο Woolwich του ΝΑ Λονδίνου από εργάτες του τοπικού Βασιλικού Οπλοποιείου (Royal Arsenal). Αρχικά ονομαζόταν ''Dial Square'' αλλά πολύ σύντομα μετονομάστηκε σε ''Royal Arsenal''. Το 1891, που έγινε επαγγελματικός σύλλογος, μετονομάστηκε ξανά σε ''Woolwich Arsenal''.

Το 1893 έγινε μέλος της Football League και έλαβε μέρος στη Β΄ κατηγορία. Το 1904 ανέβηκε στην Α΄ κατηγορία. Λόγω της γεωγραφικής περιοχής του γηπέδου υπήρχε μικρή προσέλευση φιλάθλων. Αυτό προκάλεσε οικονομικά προβλήματα στο σύλλογο, ο οποίος σχεδόν χρεοκόπησε το 1910. Τότε ανέλαβε την ομάδα ο Χένρι Νόρις, ο οποίος το 1913 που υποβιβάστηκε ξανά αποφάσισε να τη μεταφέρει στην περιοχή Χάιμπουρι (''Highbury'') του βορείου Λονδίνου στο ''Arsenal Stadium''. Το επόμενο έτος απέβαλε την προσωνυμία Woolwich και η ομάδα απέκτησε το σημερινό της όνομα. Το 1919, αν και τερμάτισε στην πέμπτη θέση επιλέχτηκε να προαχθεί στην Α΄ κατηγορία για λόγους οικονομικούς, ώστε να υπάρχουν ενδιαφέροντες αγώνες με τη γειτονική [[Τότεναμ]]. Οι αγώνες με την Τότεναμ αποτελούν το κλασικό ντέρμπι του Βορείου Λονδίνου. Έκτοτε δεν υποβιβάστηκε ποτέ ξανά μέχρι σήμερα, κατέχοντας το ρεκόρ της πιο μακροχρόνιας συμμετοχής στην Α΄ κατηγορία της Αγγλίας για ογδόντα συνεχόμενες σεζόν ως το 2007!
 Η χρυσή εικοσαετία
Το 1925 ως μάνατζερ του συλλόγου ανέλαβε ο Χέρμπερτ Τσάπμαν (''Herbert Chapman''), ο οποίος είχε ήδη κατακτήσει δύο συνεχόμενους τίτλους (1924, 1925) με τη [[Χάντερσφιλντ Τάουν]]. Ο Τσάπμαν έφερε επαναστατικές αλλαγές στην τακτική και στην προετοιμασία και προχώρησε σε μεταγραφές σπουδαίων ποδοσφαιριστών, όπως του Άλεξ Τζέιμς (Alex James) και του Κλιφ Μπάστιν (Cliff Bastin). Υπό την καθοδήγησή του η Άρσεναλ κέρδισε τα πρώτα σημαντικά τρόπαια της ιστορίας της: το [[Κύπελλο Αγγλίας]] (1930) και δύο [[Πρέμιερ Λιγκ|πρωταθλήματα]] (1931, 1933). Τότε ήταν που μετονομάστηκε σε "Άρσεναλ" ο σταθμός "Gillespie Road" του υπόγειου σιδηροδρόμου.

Ο αιφνίδιος θάνατος του Τσάπμαν το 1934 δεν εμπόδισε το σύλλογο να συνεχίσει τις επιτυχίες υπό την καθοδήγηση των Τζο Σόου (Joe Shaw) και Τζορτζ Άλισον (''George Allison''). Κατέκτησε τρία [[Πρέμιερ Λιγκ|πρωταθλήματα]] (1934, 1935, 1938) και ένα Κύπελλο (1936).

 Μεταπολεμική περίοδος
Μετά τον [[Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος|πόλεμο]] η Άρσεναλ συνέχισε να έχει επιτυχίες. Με μάνατζερ τον Τομ Γουιτάκερ (''Tom Whittaker'') κέρδισε άλλα δύο [[Πρέμιερ Λιγκ|πρωταθλήματα]] (1948, 1953) και ένα [[Κύπελλο Αγγλίας]] (1950). Εκείνη ακριβώς την περίοδο, που η δημοτικότητά της ήταν στα ύψη, η ομάδα αποτέλεσε πηγή έμπνευσης για τη δημιουργία του comic-strip "[[Roy of the Rovers]]" (1954), το οποίο δημοσιεύθηκε στο εβδομαδιαίο βρετανικό περιοδικό Tiger.

Όμως, η συνέχεια δεν ήταν το ίδιο λαμπερή. Ακολούθησε μια εικοσαετία με μέτριες επιδόσεις, χωρίς την κατάκτηση τροπαίων. Το 1966 το σύλλογο ανέλαβε ο Μπέρτι Μι (''Bertie Mee''), ο οποίος κατάφερε να κατακτήσει με το σύλλογο το πρώτο ευρωπαϊκό τρόπαιο, το [[Κύπελλο Διεθνών Εκθέσεων]] του 1969-70. Την αμέσως επόμενη περίοδο 1970-71 κατέκτησε το νταμπλ, κάτι που μόνο δύο αγγλικές ομάδες είχαν καταφέρει μέσα στον 20ο αιώνα!

Η επόμενη δεκαετία δεν απέφερε τίτλους στο σύλλογο, αν και έφτασε σε τρεις τελικούς [[Κύπελλο Αγγλίας|Κυπέλλου]] (1972, 1978, 1980), στον τελικό του [[Κύπελλο Κυπελλούχων Ευρώπης|Κυπέλλου Κυπελλούχων]] το 1980 και τερμάτισε 2η στο πρωτάθλημα του 1972-73. Η μόνη επιτυχία υπήρξε η κατάκτηση του [[Κύπελλο Αγγλίας|Κυπέλλου Αγγλίας]] το 1979 με νίκη 3-2 επί της [[Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ]].

Η ανάληψη ως μάνατζερ του παλιού ποδοσφαιριστή του συλλόγου Τζορτζ Γκράχαμ (George Graham) το 1986 έφερε στην Άρσεναλ μια τρίτη περίοδο δόξας. Την πρώτη περίοδο κέρδισε το [[Λιγκ Καπ Αγγλίας|Λιγκ Καπ]] (1987) και ακολούθησαν δυο πρωταθλήματα (1989, 1991), νταμπλ κυπέλλων Αγγλίας και Λιγκ Καπ το 1992-93 και το [[Κύπελλο Κυπελλούχων Ευρώπης]] το 1994.

 Η περίοδος Βενγκέρ
Η απόλυση του Γκράχαμ έφερε αναστάτωση στο σύλλογο, και μετά από το ανεπιτυχές πέρασμα για ένα χρόνο του Μπρους Ρίο, προπονητής ανέλαβε ο [[Αρσέν Βενγκέρ]]. Ο Βενγκέρ καθιέρωσε νέες τακτικές προετοιμασίας και προπόνησης κι έφερε στο σύλλογο πολλούς ξένους ποδοσφαιριστές που άλλαξαν τον παραδοσιακό αγγλοσαξονικό χαρακτήρα της ομάδας. Παράλληλα, δημιούργησε εξαιρετικά τμήματα ανίχνευσης και αξιοποίησης ταλέντων, από τα οποία παράγονται συνεχώς νέοι ποδοσφαιριστές.

Με το Βενγκέρ στο τιμόνι η Άρσεναλ γνωρίζει ως τώρα μέρες μεγαλείου, έχει ξεπεράσει τα βρετανικά όρια κι έχει καθιερωθεί ως ένας από τους καλύτερους ευρωπαϊκούς συλλόγους. Παίζει θεαματικό ποδόσφαιρο κατακτώντας πολλούς τίτλους. Σε μια δεκαετία κατέκτησε δυο φορές το νταμπλ, τις σεζόν 1997-98, 2001-02, δύο ακόμα Κύπελλα Αγγλίας (2003, 2005) και το πρωτάθλημα του 2003-04 αήττητη, ένα κατόρθωμα που έχει πετύχει μόνο άλλη μια ομάδα, η [[Πρέστον Νορθ Εντ]] το 1888-89 (όμως σε 22 αγώνες). Επιπλέον, κατάφερε να κάνει εθνικό ρεκόρ 49 συνεχόμενων αγώνων πρωταθλήματος χωρίς ήττα, από το Μάιο 2003 ως τον Οκτώβριο 2004. Σε οκτώ από τις έντεκα σεζόν υπό τον Βενγκέρ τερμάτισε στην πρώτη ή δεύτερη θέση του πρωταθλήματος. Στην Ευρώπη έφτασε στους τελικούς του Κυπέλλου ΟΥΕΦΑ το 2000 και του Τσάμπιονς Λιγκ το 2006. Στον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ έφτασε αήττητη, χωρίς να δεχτεί γκολ σε δέκα αγώνες καταρρίπτοντας το προηγούμενο ρεκόρ επτά αγώνων χωρίς γκολ της [[Μίλαν]]. Συνολικά η εστία της έμεινε απαραβίαστη επί 995 λεπτά ως το 76΄ του τελικού που σκόραρε ο Σαμουέλ Ετό της [[Μπαρτσελόνα]].

ΜΑΝΤΣΕΣΤΕΡ ΓΙΟΥΝΑΙΤΕΝΤ

 Η ίδρυση και τα πρώτα χρόνια
Η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ ιδρύθηκε το 1878 από εργάτες της εταιρίας σιδηροδρόμων του Λανκασάιρ και του Γιοκσάιρ, Carriage and Wagon Works, οι οποίοι πήραν την άδεια από τους εργοδότες τους να δημιουργήσουν μια ποδοσφαιρική ομάδα. Το πρώτο όνομα της ομάδας ήταν '''Newton Heath L&YR''' (το ''L&YR'' προέρχεται από το ''Lancashire & Yorkshire Railway''). Η έδρα της πρώτης αυτής ομάδας ήταν το γήπεδο ''North Road'' στο Νιούτον Χιθ.<ref name="The Definitive Newton Heath F.C">
Οι πρώτοι αγώνες της ομάδας ήταν κυρίως με ομάδες εργατών σιδηροδρομικών εταιριών, ανάμεσα τους και ομάδες εργατών της δικής τους εταιρίας. Το 1884  αποφάσισαν να πάρουν μέρος στο [[κύπελλο Λανκασάιρ]], αλλά αποκλείστηκαν από τον πρώτο γύρο , ενώ αργότερα πήραν μέρος στο μικρότερο κύπελλο Μάντσεστερ και περιχώρων, πετυχαίνοντας καλύτερα αποτελέσματα και φτάνοντας αρκετές φορές στον τελικό της διοργάνωση, χωρίς όμως να καταφέρουν να κατακτήσουν το κύπελλο.

Την περίοδο 1886-87 έλαβε για πρώτη φορά  μέρος στο [[Κύπελλο Αγγλίας]], στο οποίο όμως αποκλείστηκαν στο πρώτο γύρο από την Φλιτγουντ Ρέιντζερς, όταν αρνήθηκαν να παίξουν παράταση μετά από το 2-2 του κανονικού αγώνα. Ύστερα από αυτό το γεγονός η ομάδα αποφάσισε να μην συμμετέχει ξανά στο θεσμό, μέχρι το 1889
Το 1888 ίδρυσαν ένα πρωτάθλημα μαζί με άλλες ομάδες με το όνομα ''The Combination''. Η πρώτη αυτή περίοδος λειτουργίας αυτής της διοργάνωσης είχε μικρό χρόνο ζωής καθώς την επόμενη χρονιά διαλύθηκε λόγω οικονομικών δυσκολιών.

Αν και δεν ήταν ακόμα αρκετά ισχυροί για να συμμετέχουν στο Πρωτάθλημα Αγγλίας, το 1889 ήταν ανάμεσα στους ιδρυτές της ''[[Football Alliance]]'', πρωτάθλημα στο οποίο τερμάτισαν 8οι την πρώτη χρονιά. Την επόμενη χρονιά αφαίρεσαν το ''L&YR'' από το όνομά τους. Το 1892 τερμάτισαν 2οι πίσω από τη  [[Νότιγχαμ Φόρεστ]], ενώ την ίδια χρονιά το [[Αγγλικό πρωτάθλημα ποδοσφαίρου|Πρωτάθλημα Αγγλίας]] επεκτάθηκε με την συγχώνευση της Alliance, δημιουργώντας μια δεύτερη κατηγορία. Η Νιούτον Χιθ και η Νότιγχαμ Φόρεστ έλαβαν αυτόματα την πρόκριση στη πρώτη κατηγορία. Την πρώτη της χρονιά στη πρώτη κατηγορία τερμάτισε τελευταία, και χρειάστηκε να νικήσει την πρωταθλήτρια της δεύτερης κατηγορίας Σμολ Χιθ για να παραμείνει στο πρωτάθλημα. Το 1893 μετακόμισε στο γήπεδο της ''Bank Street''. Το 1894 ήταν ξανά άλλη μια κακή χρονιά για την Νιούτον Χιθ, η οποία όμως αυτή τη φορά έχασε στον αγώνα των play-off με αντίπαλο την [[Λίβερπουλ Φ.Κ.|Λίβερπουλ]] και έγινε η πρώτη ομάδα της Πρώτης Κατηγορίας που υποβιβαζόταν στη Δεύτερη.

Η ομάδα τα επόμενα χρόνια αντιμετώπιζε πολλά οικονομικά προβλήματα, φτάνοντας μέχρι την χρεοκοπία. Την περίοδο εκείνη εμφανίστηκε ο [[Τζον Χένρυ Ντέιβις]] που σε συνεννόηση με τον αρχηγό της ομάδας [[Χάρρυ Στάφορντ]] κινητοποίησαν μια μερίδα επιχειρηματίες που βοήθησαν να σωθεί η ομάδα Ο Ντέιβις έγινε πρόεδρος της ομάδας και στις 28 Απριλίου 1902, η ομάδα άλλαξε το όνομά της σε '''Manchester United Football Club''', καθώς και τα χρώματα της ομάδας σε κόκκινο και άσπρο.

Η είσοδος των νέων επενδυτών έδωσε ώθηση στην ομάδα η οποία άρχισε να σημειώνει αξιόλογες πορείες στη δεύτερη κατηγορία, αλλά και στο κύπελλο Αγγλίας. Το 1906, με προπονητή τον [[Έρνεστ Μανγκάλ]] κέρδισε την άνοδο στη πρώτη κατηγορία, ενώ σιγά-σιγά άρχισε να δημιουργείται μια ομάδα με αξιόλογους παίκτες όπως ο [[Μπίλι Μέρεντιθ]], ο [[Χέρμπερτ Μπέργκες]], ο [[Άλεκ Τέρνμπακ]] και ο [[Τζίμι Μπάνιστερ]]. Το 1908 η Μάντσεστερ κατέκτησε το πρώτο της πρωτάθλημα, αλλά και το νέο θεσμό, το [[Charity Shield]] . Την επόμενη χρονιά κατέκτησαν και το πρώτο τους κύπελλο Αγγλίας νικώντας στον τελικό την [[Μπρίστολ Σίτι]] με 1-0.

ΠΑΣ ΓΙΑΝΝΕΝΑ

ΙΔΡΥΣΗ:
Ήταν καλοκαίρι του 1966 όταν οι αιώνιοι αντίπαλοι Ατρόμητος Ιωαννίνων και Αβέρωφ έκατσαν γύρω από ένα τραπέζι και αποφάσισαν να ενώσουν τις δυνάμεις τους κάτω από ένα κοινό όνομα, ΠΑΣ (Πανηπειρωτικός Αθλητικός Σύλλογος) ΓΙΑΝΝΙΝΑ.
Πρώτος Πρόεδρος της νέας ομάδας ο Περικλής Γιαννής ενώ πρώτη εμφάνιση, εναντίον του Ολυμπιακού Πειραιώς σε ένα φιλικό παιχνίδι, λόγω της μεταγραφής του Γιώργου Σιόντη.
«Το ποδόσφαιρο της Ηπείρου βρήκε στον ΠΑΣ Γιάννενα την άξια εκπροσώπηση του. Για πολλά χρόνια ο Αβέρωφ και ο Ατρόμητος προσπαθούσαν να διακριθούν χωρίς όμως επιτυχία. Αυτό συνέβαινε μέχρι το 1966, γιατί το καλοκαίρι αυτού του χρόνου οι φίλαθλοι που έβλεπαν τις ποδοσφαιρικές δυνάμεις τις περιοχής να χάνονται άδικα, παραμέρισαν τα προσωπικά κι ενώθηκαν δημιουργώντας τον ΠΑΣ, την ομάδα που έμελλε να συγκεντρώσει μέσα σε λίγα χρόνια τον καθολικό θαυμασμό. Από την περίοδο 1966-'67 ο ΠΑΣ άρχισε την μεγάλη του προσπάθεια για την άνοδο του στην Ά Εθνική...»
ΠΟΡΕΙΑ:
Κυριακή 20 Ιανουαρίου 1974: Ήταν το ντέρμπι κορυφής με τον Ηλυσιακό στο πρωτάθλημα Β’ Εθνικής και έγινε πρωί στην Λεωφόρο Αλεξάνδρας παρουσία 25.000 θεατών!! Ο ΠΑΣ το μετέτρεψε σε παράσταση για ένα ρόλο αφού πριν κλείσει το α’ ημίχρονο βρέθηκε να κερδίζει με 3-0!
Στο 6’ ο Γκλασμάνης έκανε το 1-0 υπέρ του ΠΑΣ, στο 28’ ο Αλβαρέζ το 2-0 και στο 37’ ο Νικολαίδης το 3-0. Με την έναρξη του β’ ημιχρόνου στο 55’ ο Γκλασμάνης έκανε το 4-0 που ήταν και το τελικό σκορ.
Την περίοδο 73-74 ο ΠΑΣ ΓΙΑΝΝΙΝΑ κατακτά το πρωτάθλημα στον πρώτο από τους τρεις ομίλους που υπήρχαν στην Β κατηγορία και ανεβαίνει για πρώτη φορά στην Α Εθνική.
Σε ένα πρωινό παιχνίδι με τον Ηλυσιακό την Κυριακή 20 Ιανουαρίου 1974 στο γήπεδο της Λεωφόρου, υπήρχαν 20.000 Ηπειρώτες μέσα και άλλοι 5000 απέξω γιατί δεν βρήκαν εισιτήριο.
Την Κυριακή 27 Μαΐου 1974 ο ΠΑΣ κέρδισε στα Γιάννενα τον Ηλυσιακό με 3-1 και σφράγισε οριστικά την άνοδό του στην Α’ Εθνική.

ΠΑΝΑΙΤΩΛΙΚΟΣ

ΙΣΤΟΡΙΑ:

Είναι σε όλους γνωστό πως ο Παναιτωλικός είναι μια από τις ενδοξότερες και ιστορικότερες ομάδες της Ελλάδος. Φέτος είναι μια ξεχωριστή στιγμή για το σύλλογο μιας και συμπληρώνει τα 80 χρόνια ζωής, προσφοράς και δράσης. Μέσα σε αυτά τα χρόνια το Αγρίνιο κατάφερε να αναδειχθεί και ο Παναιτωλικός έγινε ο αδιαπραγμάτευτος πρεσβευτής του νομού μας. Η ιστορία του Παναιτωλικού ξεκινά στις 9 Μαρτίου του 1926. Μια ομάδα ανθρώπων του πνεύματος, ανήσυχοι και ενεργοί πολίτες της πόλη, προχωρούν σε κάτι πρωτόγνωρο. Θέλοντας να συνδυάσουν τη μόρφωση με τον αθλητισμό ιδρύουν το Γυμναστικό Φιλεκπαιδευτικό Σύλλογο «ΠΑΝΑΙΤΩΛΙΚΟΣ» με σκοπό «Την ανάπτυξιν και έντασιν γυμναστικού και αγωνιστικού φρονήματος, την ηθικήν επίβλεψιν και τη δυνατήν μετασχολικήν εκπαίδευσιν των ανηλίκων, δια παιδονομίας και εσπερινών ή Κυριακών σχολών». Ένας στόχος που φάνταζε ανεδαφικός εξελίχτηκε σε ένα μοναδικό φαινόμενο για τον ελληνικό αθλητισμό. Η ιδέα να παρέχεται μόρφωση στα άπορα παιδιά της Αιτ/νίας μέσω των νυχτερινών σχολών κάνει το όνομα του συλλόγου συνώνυμο με τις ιδέες της κοινωνικής αλληλεγγύης, της εκπαιδευτικής και πολιτιστικής αναβάθμισης. Εκατοντάδες φτωχόπαιδα μάθανε γράμματα υπό το φως της ασετιλίνης σταδιοδρομώντας υπερήφανα στην κοινωνία. Δεκάδες αθλητές του Παναιτωλικού τίμησαν τη φανέλα με το εθνόσημο αλλά και μεγάλων συλλόγων της χώρας. Στην προπολεμική περίοδο τέθηκαν οι βάσεις για την καλύτερη οργάνωση και δράση του συλλόγου. Κύριο μέλημα του Διοικητικού Συμβουλίου ήταν η στέγαση. Έτσι στις 16 Ιουλίου 1926 ο Παναιτωλικός αποκτά το δικό του σπίτι στο αλλοτινό ελαιοστάσιο Βελή, θέση στην οποία στεγάζεται μέχρι σήμερα το γήπεδό του. Είναι η εποχή της αθωότητας και ολοένα και περισσότερα ντόπια παιδιά ποθούν να φορέσουν την κυανοκίτρινη φανέλα, να ματώσουν γι΄ αυτήν, έχοντας ως μοναδικό όφελος το χειροκρότημα του κόσμου. Διοργανώνονται αρκετά φιλικά παιχνίδια με ομάδες γειτονικών περιοχών και κάθε παιχνίδι αποτελεί μια τοπική γιορτή. Αξιοσημείωτα είναι τα παιχνίδια με την Παναχαϊκή που αποτελούσε την «αιώνια» αντίπαλο του Παναιτωλικού στα πλαίσια του περιφερειακού πρωταθλήματος Ελλάδας. Επίσης εκτός του ποδοσφαιρικού τμήματος οργανώνεται και τμήμα κλασσικού αθλητισμού, καθώς και τμήμα βόλεϊ-μπολ, ανδρών και γυναικών. Η πολύπλευρη δράση του συλλόγου όμως σταματά απότομα την περίοδο της κατοχής. Από τις 23 Σεπτεμβρίου 1940 έως τις 5 Μαρτίου 1945 ότι έγινε στο γήπεδο του Παναιτωλικού δεν ήταν του συλλόγου. Πολλοί αθλητές του Παναιτωλικού πολέμησαν ηρωικά για την πατρίδα και τη λευτεριά. Δυο μάλιστα από αυτούς δεν ξαναγύρισαν: οι Κώστας Καμζέλης και Πάνος Αλεξάς. Στη δεκαετία του 1950 το Αγρινιώτικο κοινό απόλαυσε μια ομάδα με περίσσια ποδοσφαιρική ποιότητα, αλλά και ήθος. Διακρίσεις σαν τη συμμετοχή στην τελική φάση (6άδα) του Πανελλήνιου Πρωταθλήματος το 1954-55 αλλά και την κατοχύρωση θέσης στην ενιαία Β΄ Εθνική αποτελούν ακόμη και σήμερα στιγμές νοσταλγίας και συγκίνησης. Είναι κοινή διαπίστωση πως εκείνη η ομάδα δεν βρήκε, αγωνιστικά τουλάχιστον, τη δικαίωση που της άξιζε. Το κατεστημένο του ελληνικού ποδοσφαίρου σε συνδυασμό με διοικητικά προβλήματα καθήλωσαν τον Παναιτωλικό σε επίπεδα κατώτερα των πραγματικών του δυνατοτήτων. Η δεκαετία του ΄60 βρίσκει τον Παναιτωλικό στη Β΄ Εθνική. Αποτελεί μια από τις πιο ισχυρές ομάδες και πάντοτε πλαισιώνει τις πρώτες θέσεις του βαθμολογικού πίνακα. Ο Παναιτωλικός γίνεται το αντίδοτο στην φτώχεια, την ανέχεια και τη μιζέρια. Η συμπαράσταση του κόσμου άγγιζε τα όρια της υστερίας και το γήπεδο στέναζε από τους χιλιάδες οπαδούς του που κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες υποστήριζαν την ομάδα. Έναν κόσμο που όλη η ποδοσφαιρική Ελλάδα τον περιβάλλει με δέος και σεβασμό. Σε αντίθεση με την αγωνιστική πρόοδο της ομάδας, το φιλεκπαιδευτικό έργο του συλλόγου διακόπτεται βίαια. Η δικτατορία του 1967 αποφασίζει το κλείσιμο των νυχτερινών σχολών. Σε μια εποχή που ξεχείλιζε η βαρβαρότητα της κρατικής εξουσίας και η ασημαντότητα ο Παναιτωλικός ενοχλούσε με το εκπαιδευτικό και πολιτιστικό του έργο. Στη δεκαετία του 1970 ο Παναιτωλικός πραγματοποιεί την υπέρβαση. Μετά από μια εντυπωσιακή πορεία στο μαραθώνιο της Β΄ Εθνικής την περίοδο του 1974-75 στέφεται πρωταθλητής και κερδίζει πανάξια την άνοδο στην Α΄ Εθνική. Στα σαλόνια του ελληνικού ποδοσφαίρου παρέμεινε για 2 συνεχόμενες χρονιές. Η πορεία της ομάδας στη Α΄ Εθνική είναι μέτρια και ύστερα από διοικητικές και οικονομικές αρρυθμίες υποβιβάζεται στην Β΄ Εθνική το 1977. Στους περισσότερους φιλάθλους βέβαια καταγράφεται ως ιστορικής αξίας γεγονός η υπόθεση με το διαιτητή Ράμμο και την ανεκδιήγητη διαιτησία του στο παιχνίδι με τον ΠΑΟΚ που σαν αποτέλεσμα είχε να προπηλακιστεί άγρια από οπαδούς του Παναιτωλικού. Η ιστορία αυτή αποτέλεσε και αποτελεί την πιο μελανή σελίδα στην ιστορία του Παναιτωλικού. Η δεκαετία του 1980 βρίσκει τον Παναιτωλικό στη γνώριμή του Β΄ Εθνική. Το ελληνικό ποδόσφαιρο έχει αφήσει το ρομαντισμό και έχει βαπτιστεί επαγγελματικό. Η ομάδα του Αγρινίου συναντά δυσκολίες να προσαρμοστεί στα νέα δεδομένα αλλά έχοντας τη συμπαράσταση του κόσμου πραγματοποιεί αξιόλογες εμφανίσεις. Οι οικονομικές δυσκολίες στη συντήρησης της ομάδας οδηγούν το 1988 τον Παναιτωλικό στη Δ΄ Εθνική. Η αγωνιστική πτώση απογοητεύει πολλούς για την αδυναμία να ξεφύγει από το τέλμα. Όμως και σε αυτήν την περίοδο ο κόσμος του Παναιτωλικού ήταν δίπλα στην ομάδα. Φθάνει να θυμηθούμε το παιχνίδι με την Α.Ε.Μεσολογγίου στο οποίο κόπηκαν 10.000 εισιτήρια κάνοντας τις αθηναϊκές αθλητικές εφημερίδες να γράφουν διθυράμβους για τον κόσμο του Αγρινίου. Στο πρώτο μισό της δεκαετίας του 1990 ο Παναιτωλικός αγωνίζεται στη Γ΄ Εθνική εκτός της περιόδου ΄92-΄93 που αγωνίστηκε στη Β΄ Εθνική. Το 1993 αναγκάζεται λόγω έργων στη φυσική του έδρα να αγωνίζεται στο Δ.Α.Κ. Αγρινίου. Η «εξορία» αυτή σε συνδυασμό με διοικητικά προβλήματα αποδιοργανώνει τους φιλάθλους. Μπορεί να υπήρχε μια συνεπής παρουσία του κόσμου αλλά ο παλμός είχε χαθεί. Το 1995 ο Παναιτωλικός επιστρέφει στη φυσική του έδρα. Όλα δείχνουν πως κάτι καινούργιο γεννιέται. Η ομάδα αποκτά σταθερή διοίκηση, καλούς παίκτες και ένας άνεμος αισιοδοξίας πνέει στο Αγρίνιο. Το τέλος της περιόδου βρίσκει τον Παναιτωλικό πρωταθλητή και η Β΄ Εθνική τον περιμένει ξανά. Στη Β΄ Εθνική το 1996-97 η ομάδα προχωρά από νίκη σε νίκη προσφέροντας ένα ντελίριο ενθουσιασμού στους φιλάθλους. Στο γήπεδο δεν πέφτει καρφίτσα, ιαχές και συνθήματα δονούν την ατμόσφαιρα ενώ δεκάδες πανό κοσμούν τα κάγκελα. Η χρονιά όμως τελειώνει με την ταπείνωση του παιχνιδιού στο Άργος. Στους περισσότερους είναι γνωστά τα γεγονότα γι΄ αυτό δεν θα επεκταθούμε. Άλλωστε η ιστορία έχει καταγράψει τους υπαίτιους της ντροπής. Στις επόμενες περιόδους 1998-2004 ο Παναιτωλικός παίρνει τον κατήφορο. Απουσιάζει ο ενθουσιασμός και το κίνητρο. Έτσι ύστερα από την ακμή έρχεται η παρακμή. Ο Παναιτωλικός πέφτει στη Δ΄ Εθνική και όλα φαντάζουν δυσοίωνα για τον ιστορικό σύλλογο. 80 χρόνια μετά, πολλά πράγματα έχουν αλλάξει. Εκτός από την αγάπη των απανταχού Αγρινιωτών και Αιτωλοακαρνάνων για την ομάδα με τα κυανοκίτρινα. Από το περασμένο καλοκαίρι ο σύλλογος άνοιξε ένα νέο κεφάλαιο στην ιστορία του, αφήνοντας οριστικά πίσω του τους πρόσφατους εφιάλτες. Απόκτησε νέα διοίκηση με σταθερότητα και όραμα. Η ιδέα του Παναιτωλικού ήταν, είναι και θα είναι πάντα εδώ ζωντανή, παρακαταθήκη για όλους μας. Τα 80 χρόνια αθλητικής-κοινωνικής - πολιτικής προσφοράς του Παναιτωλικού είναι στο χέρι μας να τα αναδείξουμε. ΜΗ ΛΕΙΨΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΑΠΟ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΣΤΙΓΜΗ. *Για περισσότερες πληροφορίες γύρω από την ιστορία του Παναιτωλικού προτείνεται το βιβλίο του κυρίου Α. Μπαχραμπά «Παναιτωλικός Γ.Φ.Σ. Αγρινίου». \

Copyright © 2007 agriniofans.gr. All rights reserved.

AEK

ΙΔΡΥΣΗ:
ΑΘΛΗΤΙΚΗ ΕΝΩΣΙΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ... Ένας σύλλογος, μια κίνηση μιας παρέας προσφύγων της Πόλης, μόλις δύο χρόνια μετά τον Μεγάλο Διωγμό του 1922.  Η ανάγκη για τη δημιουργία ενός πυρήνα πολιτισμού, ενός φορέα που θα απαλύνει τις πίκρες, θα ενώσει τα όνειρά τους και θα τους δώσει πίσω τη χαμένη τους περηφάνια, προέβαλλε αφάνταστα μεγαλύτερη από την ανάγκη της καθημερινής επιβίωσης.
Έτσι λοιπόν, το 1924, δύο χρόνια μετά την Μικρασιατική καταστροφή, μια παρέα Κωνσταντινουπολιτών αποφάσισε να ιδρύσει ένα σωματείο με την ονομασία ΑΘΛΗΤΙΚΗ ΕΝΩΣΙΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ. Η ΑΕΚ ήταν πια πραγματικότητα…
Τα χρόνια πέρασαν και ο σύλλογος αυτός άρχισε να μεγαλώνει, πέρα ίσως και από τις προσδοκίες των ιδρυτών του. Οι μεγάλες ομάδες που ανέδειξε η κιτρινόμαυρη Βασίλισσά μας και οι συνεχείς διακρίσεις σε Ελλάδα και Ευρώπη, σε συνδυασμό με το βάρος της Ιδέας που εκπροσωπούσε, άρχισαν να φέρνουν πλήθος κόσμου στις τάξεις της. Ένας σύλλογος που αρχικά αφορούσε μόνο τους Κωνσταντινουπολίτες, έγινε με το πέρασμα των χρόνων ένας από τους βασικότερους αθλητικούς φορείς για όλους τους πρόσφυγες σε πανελλαδικό επίπεδο. Παράλληλα, η δυναμική του υπήρξε το ίδιο εντυπωσιακή και στην ευρύτερη ελληνική κοινωνία και η ΑΕΚ δεν άργησε να αποτελέσει μια από τις κορυφαίες ομάδες της Ελλάδας.
Η ΑΕΚ σαν ποδοσφαιρικό σωματείο, αποτελεί ένα  διαχρονικό διεκδικητή τίτλων και διακρίσεων. Στο ποδόσφαιρο έχει να επιδείξει 27 εθνικούς τίτλους (11 Πρωταθλήματα, 13 Κύπελλα, 2 Σούπερ Καπ, 1 Λιγκ Καπ), ενώ ανελλιπώς εκπροσωπεί τα ελληνικά χρώματα στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις. Αξίζει να σημειωθεί ότι η ΑΕΚ υπήρξε η πρώτη ελληνική ομάδα που έφτασε στους «8» ευρωπαϊκής διοργάνωσης και η μοναδική που έχει βρεθεί στα προημιτελικά τόσο του Κυπέλλου Πρωταθλητριών, όσο του Κυπέλλου ΟΥΕΦΑ, αλλά και του πάλαι ποτέ Κυπελλούχων.
ΧΡΥΣΗ ΕΠΟΧΗ:
Το 1974 η ΑΕΚ γύρισε σελίδα. Χάρη σε ένα όνομα. Λουκάς Μπάρλος. Ο «θείος Λουκάς», όπως έχει μείνει στις μνήμες όλων  μας, ανέλαβε την προεδρία της και με προπονητή τον Φράντισεκ Φάντροκ «έχτισε» μία από τις καλύτερες ομάδες της ιστορίας του συλλόγου. Μεγάλοι άσοι έφθασαν στη Νέα Φιλαδέλφεια: το 1974 οι Αρδίζογλου, Δέδες, Σκρέκης και οι Γερμανοί Βάγκνερ, Τσανλάιντερ, το 1975 ο Μαύρος (που θα παίξει από το 1976) και το 1976 οι Νικολούδης, Μπάμπης Ιντζόγλου και Χρηστίδης. Υπήρχαν ήδη οι Παπαϊωάννου, Τσάμης, Στεργιούδας, Νικολάου, Ραβούσης και Τάσος κι όλοι μαζί οδήγησαν την ΑΕΚ στη μεγαλύτερη ευρωπαϊκή της πορεία. Την περίοδο 1976-77 η Ένωση στο Κύπελλο ΟΥΕΦΑ απέκλεισε διαδοχικά Ντιναμό Μόσχας, Ντέρμπι Κάουντι, Ερυθρό Αστέρα και Κουίνς Παρκ Ρέιντζερς και έφθασε στα ημιτελικά του κυπέλλου ΟΥΕΦΑ, όπου αποκλείστηκε από την μετέπειτα κάτοχο του τροπαίου Γιουβέντους.

Την επόμενη σεζόν την τεχνική ηγεσία της ΑΕΚ ανέλαβε ο Ζλάτκο Τσαϊκόφκσι, ενώ στην ομάδα ήρθαν οι «Μουντιαλικοί» Μπάγεβιτς (Γιουγκοσλαβία 1974) και Βιέρα (Ουρουγουάη 1966) αντί των Βάγκνερ και Τσανλάιντερ. Αποτέλεσμα; Η ΑΕΚ ισχυροποιήθηκε ακόμα περισσότερο και κατέκτησε το νταμπλ. Στο κύπελλο, μάλιστα απέκλεισε τον Παναθηναϊκό στη Λεωφόρο Αλεξάνδρας με 1-0, στη συνέχεια συνέτριψε στον ημιτελικό τον Ολυμπιακό με το ιστορικό 6-1. Στον τελικό του Σταδίου Καραϊσκάκη η Ένωση πανηγύρισε την κατάκτηση του νταμπλ με τη νίκη 2-0 επί του ΠΑΟΚ (σκόρερ οι Μαύρος και Μπάγεβιτς).

ΑΡΗΣ

ΙΔΡΥΣΗ:
Σε ένα καφενείο της περιοχής του Βότση, στις 25 Μαρτίου 1914, μια συντροφιά που την αποτελούσαν 22 άνθρωποι, πήρε τη μεγάλη απόφαση της ίδρυσης του συλλόγου. Αλλά το πρόβλημα βρισκόταν στο όνομα που θα του έδιναν. Οι δημιουργοί του νέου συλλόγου αποφάσισαν να του δώσουν ένα όνομα θεϊκό, γεμάτο επιβλητικότητα και μεγαλοπρέπεια, που να εμπνέει σεβασμό και φόβο. Με αυτές τις αρχές ξεκίνησε ο ΑΡΗΣ και γρήγορα έγινε ο κυρίαρχος του ποδοσφαίρου της Θεσσαλονίκης αλλά και ένας από τους ισχυρότερους στην Ελλάδα. Η υλοποίηση της ιδέας ήρθε πέντε μήνες αργότερα τον Αύγουστο του 1914. Η ομάδα κέρδισε συμπάθειες μεταξύ των Θεσσαλονικέων που έβλεπαν στον ΑΡΗ τη δύναμη και την ευκαιρία αξιοποίησης της αθλητικής ιδέας αλλά και ένα ισχυρό και υγιές σωματείο, που θα ήταν σε θέση να μεταφέρει σε όλη την Ελλάδα το όνομα του ΑΡΗ, της Θεσσαλονίκης και του μεγάλου συλλόγου.
ΠΟΡΕΙΑ ΣΤΗΝ  ΕΥΡΩΠΗ:
Μια εντυπωσιακή παράδοση στους εντός έδρας ευρωπαϊκούς αγώνες έχει δημιουργήσει ο Αρης. Οι «κίτρινοι» συμπληρώνουν φέτος 40 ολόκληρα χρόνια αήττητοι στο Χαριλάου και φιλοδοξούν να επεκτείνουν αυτό το εκπληκτικό σερί θετικών αποτελεσμάτων. Η τελευταία ευρωπαϊκή ήττα του Αρη στο Χαριλάου ήταν το 1-2 από την μεγάλη τότε Ουίπεστ, στις 6-10-1968!

ΠΑΟΚ

ΙΔΡΥΣΗ:
Ο ΠΑΝΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΕΙΟΣ ΑΘΛΗΤΙΚΟΣ ΟΜΙΛΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΙΤΩΝ είναι η ιστορική συνέχεια του Κωνσταντινουπολίτικου αθλητικού και πολιτιστικού Σωματείου «Ερμής», που δημιουργήθηκε από Ρωμιούς της Πόλης το έτος 1875, στην καρδιά της Κωνσταντινούπολης - το Πέρα. Το πρώτο καταστατικό του συλλόγου εγκρίθηκε στις 20 Απριλίου 1926, με απόφαση του Πρωτοδικείου Θεσσαλονίκης (αριθμ. 822).
Τα ιδρυτικά μέλη ήταν: Α. Αγγελόπουλος, Α. Αθανασιάδης, Κ. Αναγνωστίδης, Μ. Βεντουρέλλης, Φ. Βυζάντιος (β΄ πρόεδρος), Α. Δημητριάδης, Δ. Δημητριάδης, Ν. Ζουμπουλίδης, Μ. Θεοδοσιάδης, Θ. Ιωακειμόπουλος, Π. Καλπακτσόγλου, Θ. Καρτσαμπέκης, Δ. Κοεμτζόπουλος, Κ. Κοεμτζόπουλος, Π. Κοντόπουλος, Κ. Κρητικός, Μ. Κωνσταντινίδης, Π. Μαλέτσκας, Ι Νικολαίδης, Λ. Παπαδόπουλος, Φ. Σαμαντζόπουλος, Θ. Τσούλκας, Μ. Τσούλκας, Σ. Τριανταφυλλίδης, Τ. Τριανταφυλλίδης (που ήταν και ο πρώτος πρόεδρος).

Το πρώτο έμβλημα του Π.Α.Ο.Κ. (1926) ήταν το τετράφυλλο τριφύλλι και το πέταλο. Τα φύλλα ήταν πράσινα και πάνω από το καθένα ήταν χαραγμένα τα αρχικά της λέξης Π.Α.Ο.Κ. Το σκέφτηκε ο αείμνηστος Κώστας Κοεμτζόπουλος που πήρε την ιδέα από το πακέτο τσιγάρων που κάπνιζε. Τα χρώματα που επιλέχθηκαν για τον Σύλλογο ήταν το Μαύρο ως ένδειξη πένθους και λύπης για την απώλεια των χαμένων πατρίδων και το λευκό που συμβολίζει την ελπίδα και την αισιοδοξία.
ΧΡΥΣΗ ΔEΚΑEΤΙΑ:
Η άφιξη του Άγγλου Les Shannon το 1971 ήταν αυτή που άλλαξε τα δεδομένα, διαφοροποίησε τον τρόπο σκέψης γύρω από το ποδόσφαιρο και με τις μεταγραφές των Γούναρη, Ματζουράκη, Μπέλλη, Σταυρίδη ο Π.Α.Ο.Κ. δυναμώνει σημαντικά. Στο πρωτάθλημα η πορεία της ομάδας την περίοδο 1970-71 αποδείχθηκε μέτρια, όχι όμως και στο κύπελλο. Αξέχαστη παραμένει η ανατροπή (από 0-2 σε 3-2) επί του Παναθηναϊκού στα προημιτελικά και η νίκη με το ίδιο σκορ επί της ΑΕΚ στα ημιτελικά. Ο ΠΑΟΚ φτάνει εκ νέου στον τελικό, αλλά γνωρίζει την ήττα με 3-1 από τον Ολυμπιακό  στο στάδιο Καραϊσκάκη. Η απόκτηση του Κώστα Ιωσηφίδη και η επιστροφή από τις Ηνωμένες Πολιτείες του Κούλη Αποστολίδη το καλοκαίρι του 1971 ενισχύουν σ

ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΚΟΣ

ΙΔΡΥΣΗ:
Ήταν 3 Φεβρουαρίου 1908 όταν ο αθλητής του στίβου του Πανελληνίου Γυμναστικού Συλλόγου, Γιώργος Καλαφάτης πήρε την πρωτοβουλία να ιδρύσει ένα νέο Σύλλογο που έμελλε να γίνει η πιο ένδοξη ομάδα ποδοσφαίρου της Ελλάδας.

Αρχικά η συντόμευση του ονόματος της ομάδας ήταν ΠΟΑ (Ποδοσφαιρικός Όμιλος Αθηνών) και μεταξύ των ιδρυτικών μελών ήταν, εκτός από τον Γ. Καλαφάτη, ο αδερφός του Αλέξανδρος, και οι Δουκάκης, Μπούμπουλης, Χρύσης, Γρανίτσας, Μαντζάκος,, Παπαγεωργίου, Γαέτας, Δεμερτζής, Σταυρόπουλος, Πάσχος, Μισακιάν, Ρέππας, Σαπούνιας, Γαρουφαλιάς.

Στις αρχές του 1910, ο Σύλλογος μετονομάστηκε σε Π.Π.Ο (Πανελλήνιος Ποδοσφαιρικός Όμιλος) και συνέχισε να δραστηριοποιείται και να κερδίζει μεγάλων αριθμό φιλάθλων. Μετά το τέλος του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, ξαναρχίζει η ποδοσφαιρική δραστηριότητα με τον ΠΠΟ να έχει υιοθετήσει το πράσινο χρώμα και το έμβλημα του τριφυλλιού, το οποίο σχεδίασε ο Γιώργος Χατζόπουλος, διευθυντής της Εθνικής Πινακοθήκης και μέλος του Παναθηναϊκού. Το τριφύλλι «έφερε» στον Παναθηναϊκό, ο αθλητής και μετέπειτα Γ.Γ. του Συλλόγου, Μιχάλης Παπάζογλου, ο οποίος το φορούσε στην ομάδα Χαλκηδόνα της Κωνσταντινούπολης όπου αγωνιζόταν.
EΠΙΤΕΥΓΜΑΤΑ:
Στις 2 Ιουνίου του 1971, ο Παναθηναϊκός φτάνει στον τελικό του στον τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών στο Γουέμπλεϊ εναντίον του Άγιαξ. Οι Ολλανδοί κερδίζουν με 2-0 αλλά η επιτυχία του Παναθηναϊκού είναι μοναδική και σαφώς η κορυφαία στιγμή του ελληνικού ποδοσφαίρου σε συλλογικό επίπεδο.
To 1996, o Παναθηναϊκός έφτασε στον ημιτελικό του Champions League, όπου αντιμετώπισε τον Άγιαξ, πετυχαίνοντας ιστορική νίκη στο τελευταίο ματς του Ολυμπιακού Σταδίου του Άμστερνταμ με σκορ 1-0.

ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ

Η Ίδρυση:
10 Μαρτίου 1925. Η μέρα που αποφασίστηκε η ίδρυση της ομάδας που έγινε ο Θρύλος του Ελληνικού Ποδοσφαίρου και γενικότερα του Ελληνικού Αθλητισμού. Μία ομάδα ικανή να συνδυάζει την ευγενή άμιλλα, το ήθος, το ολυμπιακό ιδεώδες και να αντικατοπτρίζει τα συναισθήματα των ανθρώπων που κατοικούσαν στο μεγαλύτερο λιμάνι της χώρας, ένα κέντρο με εμπόρους, εργάτες, νησιώτες, ναυτικούς, και πρόσφυγες από την Μικρά Ασία.
Ο αεροπόρος Νότης Καμπέρος πρότεινε το όνομα «ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ» και ο Μιχάλης Μανούσκος το ολοκλήρωσε σε «ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΦΙΛΑΘΛΩΝ ΠΕΙΡΑΙΩΣ». Κόκκινο και λευκό ορίστηκαν τα χρώματα της νέας ομάδας. Κόκκινο για το πάθος, λευκό για την αγνότητα. Και σήμα του ο Δαφνοστεφανωμένος Εφηβος- ο πάντα Πρωταθλητής.
Πρώτος Πρόεδρος του ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥ υπήρξε ο Μιχάλης Μανούσκος με Αντιπρόεδρο τον Νότη Καμπέρο.
Το έμψυχο υλικό του νεοϊδρυθέντος ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥ ήταν θαυμάσιο. Οι αδελφοί Ανδριανόπουλοι που αποτέλεσαν από την πρώτη στιγμή μέλη της ομάδας, ανέβασαν τη φήμη και έδωσαν αίγλη στο σύλλογο. Παιδιά γνωστής οικογενείας του Πειραιά, με αθλητική παράδοση, έκαναν γνωστό το όνομα του ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥ σε όλη την Ελλάδα μαζί με τους άλλους ποδοσφαιριστές της πρώτης εποχής του νεοϊδρυθέντος συλλόγου.
Το πρώτο παιχνίδι της ιστορίας του ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥ ήταν ένα φιλικό απέναντι στην ομάδα ενός γαλλικού καταδρομικού που ονομαζόταν «ΖΑΝ ΝΤΑΡΚ». Έξι, περίπου, χρόνια μετά την ίδρυσή της η νέα ομάδα του Πειραιά κατέκτησε το πρώτο της Πρωτάθλημα, ενώ επακολούθησαν πολλοί ακόμα τίτλοι με αποτέλεσμα ο ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ να ονομαστεί από φίλους και αντιπάλους ΘΡΥΛΟΣ για το Ελληνικό ποδόσφαιρο και τον Ελληνικό Αθλητισμό.